Şu şanssızlığa bakın siz, Güney Temiz ve Ferdi Zeyrek’ten sonra şimdi de Gülşah Durbay… Manisa bir yıl içinde iki güzel başkanını ve bir bürokratını kaybetti. Başta Özgür Özel olmak üzere tüm Manisalılara başsağlığı diliyorum. Bütün kalbimle Manisalıların acısını paylaşıyorum.
Bursa, Balıkesir, Manisa, Kütahya gibi illerimiz, belleklerde hep Sağ’ın kalesi olarak yer aldı.
Son yıllarda ise özellikle Manisa, başta merkez olmak üzere ilçeleri ve beldeleriyle el değiştirip sosyal demokrat kimliğe büründü. Adeta bir devrim yaşadı.
Oysa yıllar öncesinde mini etek giyen genç kızlara tahammül edemeyip üstlerine kezzap atacak kadar gerici bir yapıya sahipti Manisa. Demirci, Kula ilçeleri hakeza…
Demirci, öğretmen okulu açıldıktan sonra sosyalleşti denilebilir.
Şimdi Manisa ve ilçeleri halkçı başkanların elinde, başarılı çalışmalarıyla parlayan yıldız konumundalar.
Manisa Büyükşehir Belediyesi, şimdi hiç alışık olmadığımız, nitelikli bir ‘kent kültürü, edebiyat ve sanat dergisi’ çıkarıyor. Adı, NIOBE.
Mitolojik bir hikâye olan Niobe’nin ne olduğuna gelince…
Lidya Kralı Tantalos’ ve eşi Dione’nin kızı olan Niobe, Thebai Kralı Amphion ile evlenir. Bu evlilikten 6 kız 6 erkek olmak üzere 12 çocuğu olur. Arkadaşı Tanrıça Leto’nun ise Apollon ve Artemis olmak üzere sadece 2 çocuğu bulunmaktadır.
Bir Leto Şenliği sırasında Niobe, kendisinin 12 çocuğu olduğunu, oysa Leto’nun sadece iki çocuğu olduğunu söyleyerek övünür. Niobe’yi kıskanan Leto, Apollon ve Artemis’e Niobe’nin çocuklarını öldürmelerini emreder. Onlar da Niobe’nin 12 çocuğunu birden oklarıyla öldürürler.
Niobe, çocuklarının cesetleri başında günlerce ağlar. Sonunda Zeus, Niobe’ye acır ve onun bu acısına bir son vermek için onu taş haline getirir.
Bugün Manisa’daki Spil Dağı kuzeybatı eteklerinde bulunan bu kaya, bölgede en çok ziyaret edilen yerlerden biri.
Ağlayan Kaya’nın (NİOBE), yüz hatları belli bir kadın siluetini andırır. Kayadan süzülen sular da halk arasında Niobe’nin gözyaşları olarak yorumlanır.
Ağlayan Kaya, Manisa il merkezine yaklaşık bir kilometre uzaklıkta, Spil’in eteklerinde.
Ne hikmetse ben her Manisa’ya gidişimde hep bu kayayı görmek isterim.
*
Mitolojik bir hikâye olan Niobe, şimdi Manisa Büyükşehir Belediyesi’nin sanat dergisine ad olmuş.
Projenin koordinatörü Ulaş Aydın. Yazı İşleri Müdürü Serap Gücüyen.
Yayın kurulundaki isimler; Ulaş Aydın, Tuğrul Keskin, Ural Sevener ve Hasan Karaca.
Genel Yayın Yönetmeni ise şiir coğrafyamızın öznelerinden Tuğrul Keskin.
Dergi, Manisa’nın dergisi ama Türkiye’nin Kent Kültürü, Edebiyat Ve Sanat Dergisi olmuşa benziyor.
Bravo Tuğrul Keskin’e!
Sadece Manisalı ve Egeli şair ve yazarlar yok. Yazın dünyamızın önde gelen kalemlerine tanık oluyoruz. Sadece şair ve yazarlar değil, ünlü gazeteciler ve bilim insanları da yer alıyor.
31 Mart 2024 yerel seçimlerinde büyükşehir belediye başkanlığına seçilen Ferdi Zeyrek’in 9 Haziran 2025’teki ölümü üzerine Türkiye’nin önemli köşe yazarı gazetecilerinin genç başkanla ilgili yazılarına üçüncü sayıda yer verilerek vefanın sadece İstanbul’da bir semt olmadığı gösterilmiş adeta.
Dergide yer alan imzalara şöyle bir bakalım isterseniz…
Ahmet Özer, Bedri Baykam, Emin Çölaşan, Deniz Zeyrek, İlber Ortaylı, Melih Aşık, Murat Ağırel, Mustafa Balbay, Necati Doğru, Oğuz Tümbaş, Ahmet Büke, Feyza Hepçilingirler, Zeynep Oral, Ataol Behramoğlu, Ahmet Telli, Cevat Çapan, Nedim Gürsel, Veysel Çolak…
Manisalı değerli gazeteci Ahmet Çınar da bu kadronun tabii ki içinde yer alıyor.
Ahmet Çınar’ın Manisa’nın yetiştirdiği önemli bir entelektüel olduğunu bilmem bilir misiniz?
Böylesi zengin bir kadroyla yayınını sürdüren Niobe, uzun soluklu bir dergi olacağa benziyor.
*
Türkiye’nin üçüncü büyük kenti olan İzmir’de Niobe gibi nitelikli bir derginin çıkarılamamış olması ise üzücü.
Oysa İzmir’de bu işin üstesinden gelecek olan bir hayli isim de var.
İzmir Büyükşehir Belediyesi neden bu konuda geride kalıyor anlayabilmiş değilim.
Öte yandan İzmir’in en büyük ilçelerinden olan Bergama’da da belediyeye ait bir dergi ve gazete yok. Bundan 20 yıl kadar önce 12-13 yerel gazete çıkarabilen Bergama’da bu işten anlayan yok da denilemez üstelik.
İmar, su ve kanalizasyon, ulaşım gibi kentsel alt yapı, çevre ve çevre sağlığı gibi konularda hizmet vermek durumunda olan belediyeler; mahallelinin/ belde sakininin kentle ilgili sorunlar konusunda da bilgilenmelerini sağlamak amacıyla pekala dergi ve gazete çıkarabilir.
Bu, galiba biraz da başkanların vizyoner bakış açılarıyla ilgili.
Beydağ, Kiraz, Bozdağ ya da Kınık ilçelerinin gazete ve dergi çıkaramayışlarını anlarım ama entelektüel nüfusa sahip ilçe belediyelerinin bu konudaki tembelliklerini içime sindiremem.
‘’ Kaynak yok ‘’ bahanesine sarılıp bu konuda çaba göstermeyen başkanlara söyleyecek sözüm yok!
