Bir memleket düşünün… Her bir taşında mücadele, her bir rüzgarında özgürlük kokusu. Ve o memleketin en güzel şehirlerinden biri; İzmir… Güneşin denizle buluştuğu yerde, mavinin umutla kucaklaştığı bir şehir… İşte bu şehir, dün bir kez daha tarihine yakışır şekilde ayağa kalktı.
19 Mayıs Atatürk’ü Anma, Gençlik ve Spor Bayramı, Cumhuriyet’in kurucu değerlerinin en çok hissedildiği günlerden biridir. Ve dün, bu günün yıl dönümünde, Gündoğdu Meydanı’nda bir miting düzenlendi. CHP’nin çağrısıyla on binlerce yurttaş bayraklarıyla, inançlarıyla, heyecanlarıyla meydanı doldurdu. Bir yanda devasa Türk bayrakları dalgalandı, bir yanda Mustafa Kemal’in o kararlı bakışları yeniden ufuklara yerleşti.
Ve sonra ne oldu?
O büyük anın ardından sosyal medya başta olmak üzere çeşitli mecralarda başlayan bitmek bilmeyen bir tartışma: “Kaç kişi vardı?”
Rakamlarla birbirimizi alt etmeye çalışan siyasetçilerin gölgesinde, gençlerin haykırışlarını duyamaz olduk. Sanki mesele 100 bin kişi mi geldi, 50 bin kişi mi sorusuna indirgenmiş gibi. Birileri CHP’liler üzerinden şov yapıyor dedi, birileri AK Partililer üzerinden küçümseyici yorumlar yaptı.
Ama kimse şunu sormadı: Orada neden o kadar insan vardı?
Hiç kimse şunu merak etmedi: Neden gençler, yaşlılar, kadınlar, çocuklar ellerinde Türk bayraklarıyla saatlerce ayakta kaldı, neden hep bir ağızdan “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” diye haykırdı?
Çünkü bazıları için önemli olan ne yazık ki halkın duygusu değil, yalnızca o duygunun kaç haneli bir sayıya karşılık geldiğiydi.
Oysa Gündoğdu’da dün yaşananlar bir “gövde gösterisi” değil, bir ruh gösterisiydi.
Dumandan muhteşem konser
Duman konser verdi, şarkılar söylendi, meydanda bayram havası esti. Evet, müzik vardı, coşku vardı ama asıl olan birlikti, dirlikti, ortak bir hafızanın canlanmasıydı. Çünkü biz bu tarihi sadece kutlamıyoruz. Biz 19 Mayıs’ı yeniden yaşıyoruz. Her sene biraz daha sıkı sarılıyoruz Ata’mızın mirasına. Her geçen yıl daha yüksek sesle sahip çıkıyoruz cumhuriyetimize.
Bugün çocuklar Dumanla dans etti diye kimsenin morali bozulmasın. Çünkü o çocuklar bu ülkede özgürce yaşasın diye 105 yıl önce Samsun’a çıkan bir lider vardı. Onun adı Mustafa Kemal Atatürk’tü. Ve onun bıraktığı bayrağı taşıyan her çocuk, her genç, her insan bu vatanın geleceğidir. Bayram, o coşkudur.
Gelin artık bırakın şu sayıları. Bırakın “kim daha kalabalık” kavgasını. 19 Mayıs, kalabalık ölçme yarışı değildir. 19 Mayıs, bir ruhun dirilişidir. Rakamlar gider, o ruh kalır…
Ve o ruh dün İzmir’de yeniden ayağa kalktı.
Çünkü biz sayılarla değil, ideallerle yürüyenleriz…
Çünkü biz Mustafa Kemal’in gençleriyiz…
Tekrar görüşünceye kadar hoşça kalın…
