Sarı-Kırmızılılar, Türkiye Kupası finalinde gösterdikleri dominant performansla sadece rakiplerini değil, sezon boyunca sergiledikleri istikrarı da taçlandırdı.
Türkiye Kupası finalinde Galatasaray, Trabzonspor karşısında sergilediği etkileyici oyunla rakibine sahayı dar ederken, 3-0 gibi net bir skorla kupayı müzesine götürmeyi başardı. Süper Lig’de şampiyonluğa emin adımlarla yürüyen Sarı-Kırmızılı ekip, bu final karşılaşmasında da kalitesini sahaya yansıtarak zorluk yaşamadan zafere ulaştı.
Henüz maçın başında, 6. dakikada bulduğu golle hem moral avantajını ele geçiren hem de oyunun kontrolünü tamamen eline alan Galatasaray, karşılaşmanın geri kalanında da ritmini hiç düşürmeden üstün bir performans sergiledi. Bu erken gol, yalnızca skor tabelasını değil, oyun temposunu da belirleyen bir kırılma anı olarak dikkat çekti. Rakibine karşı ilk düdükten itibaren baskın bir oyun oynayan Sarı-Kırmızılılar, tempo kontrolünü ve sahadaki üstünlüğü bir an olsun elden bırakmadı.
Trabzonspor ise ilk yarıda iki net gol pozisyonu yakalamayı başardı ancak bu fırsatlar, özellikle Ozan’ın yetersiz vuruşlarıyla heba edildi. Final gibi yüksek önem taşıyan bir karşılaşmada bu denli kritik anların golle sonuçlanmaması, maçın seyri açısından belirleyici oldu. Çünkü bu kaçan pozisyonlar sadece skoru etkilemekle kalmadı, aynı zamanda oyuncuların özgüvenini de derinden sarstı. Bu anlar karşılaşmanın kırılma noktası olarak kayda geçti.
Gerçek şu ki, Trabzonspor hem fiziksel hem de teknik kalite anlamında Galatasaray’ın epey gerisinde kaldı. Bu karşılaşma, iki takım arasındaki güç farkının net bir şekilde ortaya çıktığı bir mücadele oldu. Ancak bu fark her ne kadar beklenen bir tabloyu yansıtsa da, bordo-mavili takımdan daha enerjik, daha mücadeleci bir oyun beklenirdi. Zira final maçlarında motivasyonun doğal olarak yüksek olması gerekirken, Trabzonspor sahada pasif bir görüntü çizdi.
Trabzonspor’un hücum hattında yaşadığı sorunlar da bu sonuçta etkiliydi. Kanatları kullanmakta zorlanan, rakip ceza sahasına neredeyse hiç etkin giremeyen takım, oyunu adeta kendi yarı sahasında kabul etti. Bu yaklaşımın büyük bir hata olduğu ortadaydı. Bir final karşılaşmasında bu denli geriye yaslanmak, sadece rakibin işini kolaylaştırmak anlamına geliyor. Nitekim Galatasaray da bu fırsatı sonuna kadar değerlendirdi.
Maça dair teknik analiz yapıldığında, Trabzonspor’un oyun planlarının işlemediği, yedek kulübesinden sahaya etki edecek hamlelerin gelmediği net biçimde görüldü. Hem bireysel performanslar hem de takım bütünlüğü açısından oldukça zayıf bir görüntü sergileyen bordo-mavililer, final karşılaşmasına yeterince hazırlıklı olmadıklarını da açıkça gösterdi. Belki de daha acı bir şekilde ifade etmek gerekirse, bu maç Trabzonspor’un gücünün bu kadarla sınırlı olduğunu ortaya koydu.
