Cumhuriyet Halk Partisi Genel Başkanı Özgür Özel, üniversiteye siyasi müdahaleye karşı 971’inci nöbetini tutan Boğaziçi Üniversitesi akademisyenlerini ziyaret etti. Ziyaret sonrası açıklamalarda bulunan Özel, “Boğaziçi Üniversitesi’nde, Türkiye’nin kurumsal kültürü en yerleşik kurumlarından birinde, yine geleneği en yerleşik öğretim kurumlarından, üniversitelerinden birinde, belki de bu noktada en üst düzeydeki birlik ve beraberliğin yaşandığı, mezunlarıyla öğrencilerinin, öğrencileriyle öğretim görevlilerinin arasında örnek bir bağ ve dayanışma olan bir üniversitenin önündeyiz.
Bu üniversiteye, 1 Ocak 2021 tarihinde Melih Bulu isminde bir kayyum atanmıştı. Üniversite geleneğinden gelmeyen, kültüründen gelmeyen, Boğaziçi Üniversitesi’nde yüksek lisansa dahi kabul edilme şartlarını sağlamayan birisi, üniversitenin başına kayyum olarak atanmıştı. O günden bugüne tam 205 haftadır, 1432 gündür, 971’inci kez burada nöbet tutuldu. Ben de Cumhuriyet Halk Partisi’nin Genel Başkanı olarak 971’inci nöbete desteğe geldim” dedi. Özel, şunları söyledi:
Sessiz protestodan ibaret...
“Nöbet, kayyumluk binasına, çünkü orada bir rektör yok, bir kayyum var, bir işgalci var şu anda. Kayyumluk binasına sırtının dönen öğretim görevlilerinin, hocaların 15 dakika süreyle sessiz protestosundan ibaret. Ardından da kısa bir açıklama okunuyor. Bu açıklamaya şu anda profesör olmuş ve artık ellerindeki kamu gücüyle zarar veremeyecekleri hocalar katılıyorlar. Öyle de olsun istiyorlar.
Yoksa gözü dönmüş, elindeki güçle kime saldıracağını bilemeyen, buradaki kurum kültürünün katili kayyum öğrenci bulursa soruşturma açıyor; disiplin cezası veriyor, okuldan uzaklaştırma cezası veriyor. Oradan bir suç icat edebilirlerse mahkeme açıyorlar, yargılıyorlar. Öğrencileri bezdirip, yıldırıp ya eylem yapmamaya ya da yapanlardan kurtulmaya bakıyorlar. Yine akademik kadro içinden emeği gereği yaptığı akademik katkılar, bilimsel çalışmalar gereği yükselmesi gerekenleri yükseltmiyorlar.
Bunu bahane ediyorlar. Biz o yüzden buradaki bu eyleme geldik, tanık olduk, bir kez daha saygı duyduk. Bininci eyleme doğru giderken burada olduk. Ümit ediyorum bininci eylem gününde de ben de burada olmayı, çok sayıda milletvekilimle birlikte burada olmayı ve bu eyleme destek vermeyi, bir kez daha bu eylemi görünür kılmayı arzu ediyoruz. Onun kararını verdik.”
Saray rejiminin fotoğrafı bu...
“Bugün burada içeride mezunlar olabilir. Bir üniversite düşünün ki mezununu kapıdan sokmuyor. İçeride emekli öğretim görevlileri olabilir, bir üniversite düşünün ki emeklisini kapıdan sokmuyor. Oysa ki evrensel anlamda üniversite kapıları herkese açık olan, bilimin üretildiği, bilginin paylaşıldığı mekanlardır. Gerçek anlamda bırakın mezununu içeri sokmamayı, ‘Ben buradaki ışıktan istifade etmek istiyorum’ diye yanaşan ve karanlıktan uzaklaşan herkese açıktır oranın kapısı.
Sadece öğrencilerine de değil. Ama maalesef böyle bir noktadayız. Burada olaylar ilk başladığı sırada; 4 Ocak’ta ilk protestolar başladığında ve ardından 8 Ocak tarihinde Boğaziçi protestolarına katılanlar için Erdoğan ‘terörist’ dediğinde bu üniversitenin kapısına polis kelepçesi dahi takıldı. İçeriye girilmesin diye üniversitenin kapısına polis kelepçesi taktılar. Bir bienalde ödül alırdı o fotoğraf.
İlk gözaltına alınan Doğu Almanya'da...
“6,5 ay boyunca eylemler devam etti. Bu eylemler sırasında çok sayıda öğrenci gözaltına alındı, tutuklandı. Onlardan ilkleri arasında Doğu Demirtaş vardı, Silivri Cezaevi’nde ziyaret ettiğim. Babası Sertaç Demirtaş da burada. Doğu, içeri konmuştu, hedef gösterilmişti. Doğu hakkında birileri ‘İyi ki gözaltında ya da tutuklu, yoksa zaten sokakta olsa hayatı tehlikede’ diyorlardı. Öyle bir linç kampanyası başlattılar Doğu hakkında. Gittiğimde bir dahi çocuk gördüm. Dört üzerinden 3,80 ortalama ile fizik bölümünde okuyan bir çocuk. İnanılmaz hayalleri olan, İnanılmaz yetkin, İyi yetişmiş bir öğrenci.
Sadece Almanya'ya 200 bin öğrenci gitti...
“O gün Kaan Bozgül ile tanışmıştım. Kaan Bozgül’le; dahi Kaan. O gün Münih Maximilian Üniversitesi’nden kabul almıştı. Vedat İnci ile tanışmıştım, Amerika çağırdı. Bugün yolda gelirken aradım. Bu üç dahi çocuk da Türkiye’ye gelmemek üzere gitmişler. Dedim ki, ‘Kaç arkadaşınız var böyle?’ Olaylara karışan, sorgulanan, gözaltına alınan, tutuklanan ya da bunların çok yakın arkadaşları. ‘200 kişi Almanya’dayız’ dediler. Dedim ki, ‘200 var mı?’ ‘Listesini yapıp atayım’ dedi bana. Hocalara sordum, ‘Sırf Almanya’da o kadardır’ dediler; ‘Dünyanın dört bir yanına gidiyorlar.’ Bu çocuklar 3 yaşından beri yetiştirilen, emek verilen, kaynak harcanan ve üzerine titrenen çocuklar.”
Naci İnci, kayyumlukta birinci...
“Bakın Doğu Demirtaş’ın annesi Sarıyer AK Parti Kadın Kolları Başkanı’ydı, doktor hanım. Doğru mu Sertaç Bey? Sertaç Bey de Tayyip Bey’in en yakın siyaset arkadaşlarından biriydi. İkisi de başlarına gelince, bu rejimin ne acımasız olduğunu oğulları üzerinden görünce AK Parti’yi bıraktılar, buradaki direnişe destek veriyorlar. Çocukları dünyanın bir yerinde o ülke için çalışıyor artık. İlk kayyum bir yıl kadar dayandı. Yerine ikincisi; Naci İnci, kayyumlukta birinci...
Hadsizlikte birinci birini getirdiler. Bu kadar kötüsü herhalde dünya tarihinde yoktur. Bu kadar kötü rektör olmaz diyeceğim, rektör değil. Kayyum diyeceğim, kayyumluk bir hukuki müessese. Bu işgalci, bu cellat buraya geldi ve Melih Bulu’nun dayanamadığı, sinirinin kaldırmadığı yerden devam ediyor. Üç yıldır inat ve ısrarla devam ediyor. Hocalar da üç yıldır ısrarla ve inatla ona karşı mücadele ediyorlar.”
Akademisyeni kapıdan sokmuyorlar...
“Bugüne kadar bu eylemlere katılan bütün akademisyenlere soruşturma açtılar, birçoğuna dava açtılar. Can Candan, Tolga Sütlü, Yıldız Silier gibi akademisyenlerin görevleri hukuki olmayan biçimde sonlandırıldı. O gördüğünüz görüntüler hepsi bu kapıda oluyor. Hoca geliyor, kapıdan girecek, ‘Giremezsin, girişin yasaklandı’ diyorlar. Hocanın dersi var, işgalci işgal etmiş orayı. ‘Sokmam hocayı buradan içeri’ diyor. Bunun üzerine Bilgisayar Mühendisliği Ana Bilim Dalı Başkanı Profesör Doktor Cem Say. Yahu Allah’tan korkun. Boğaziçi Bilgisayar... Benim ilk tercihimdi, yanından yakınından değil şehrinden geçemedim. Profesör Doktor Cem Say, Boğaziçi Bilgisayar’ın başındaki hocayı ‘Arkanı rektörlüğe döndün’ diye kapıdan içeri sokmuyorlar. ‘Dersine giremezsin’ diyorlar. Mahkeme kararı alıyor. İki kez ana bilim dalı başkanlığından alıyorlar, mahkeme kararı ile geri dönünce yine görevden alıyorlar. Can Candan’ın iki kez iade kararı almış olmasına rağmen rektörlük görevine üçüncü kez son veriyor.”
Neden burada yapıyorum?
“Ayrıca son birkaç not 200 kişilik emekli akademisyen ve mezunun kampüslere girişi engellenmektedir. Bu yüzden açıklamayı burada yapıyorum. Ben Ana Muhalefet Partisi’nin lideri olarak bu açıklamayı kurumun içinde yapabilirim, işgalcinin kapısında yapabilirim. Her yerde yapabilirim. Ama mezunların, öğrencilerin olmadığı bir yerde yapmamak için burada yapıyorum. Geçen hafta Profesör Doktor Ceyhun Ergin’in paylaşımından öğrendik ki, Boğaziçi’nde tadilat nedeniyle kaloriferler yanmıyor. Hocalar, öğrenciler paltoyla ders veriyorlar, ders alıyorlar. Hepimizin gözbebeği Boğaziçi’ni bu hale getirenler, gözümüzün içine bakarak bu yaptıklarını savunamazlar.”
Boğaziçi'ni de Türkiye'yi de size dar ederiz...
“Şu içeriye girdiğim andan çıktığım ana kadar, öğrencisiyle, öğretim görevlisiyle, çalışanıyla herkesin gözleri çakmak çakmak, bu mücadeleyi destekliyor. Ama gözümüzün içine bakamayanlar tarafından memlekete bu zulüm yapılıyor. Her birisi dahi düzeyinde iyi yetiştirilmiş 200’ün üzerinde öğrenci, sadece Almanya’ya kaptırıldı. Şu dört yıllık kavganın sonunda. Bunu merak ediyorsa, iktidara müzahir medyaya da söylüyorum. A Haber gelsin, istediği kadar öğrenci ismini vereyim, röportaj yapsın. Kaan’a sorsun ‘Sen niye ordasın’ diye. Doğu Demirtaş‘a sorsun. Sarıyer AK Parti Kadın Kolları Başkanlığından istifa eden Doktor Hanım’a sorsunlar, ‘Senin oğlunun başına ne geldi’ diye.
Türkiye bu öğrencileri kaybediyor, bu kadar büyük kötülük olmaz arkadaşlar. Bir ülkeye bu kadar büyük kötülük olmaz. Bu kadar büyük kötülük ancak tasarlayarak olur. İhmalen olmaz, hatayla olmaz, kusurla olmaz, kasıtla olur.
Sen bu kurumu çökerteceksin de ne işine yarayacak? Yetişmiş bu kadar öğrenciyi kaptıracaksın da ne işe yarayacak? Bu hocalar oturup sıcakta daha iyi şeyler üretmek için çalışacaklarına, her gün gidip de orada yağmurda, ayazda, güneşte dikilecek de senin ne işine yarayacak? Buradan bir kez daha bu vicdansızlığa, bu izansızlığa ‘dur’ demek istiyorum. Durun artık. Yeter. Bu mücadeleyi bugüne kadar Boğaziçi Üniversitesi, kurumları zarar görmesin diye kendileri halletmek üzere hep ihtiyatlı davrandılar. Ama artık anlaşılıyor ki bu meseleyi daha fazla toplumsallaştırmak lazım. Biz bu konuda Cumhuriyet Halk Partisi olarak bir milyon 600 bin üyemizle, 81 il başkanımızla, 39 ilçe başkanımızla, bütün belediyelerimizle ve bütün milletvekillerimizle ne kadar destek isteniyorsa o kadar vereceğiz. Bu meseleyi toplumsallaştıracağız. Bu kayyuma da, bu kayyum rejimine de, bu saray rejimine de bu yaptıklarını yanına bırakmayacağız. Boğaziçi’ni de Türkiye’yi de size dar edeceğiz. Hodri meydan.”
