Eskiden “şeker bayramı" derdik, tüm şeker fabrikalarını kapatan zihniyetin şekerden hoşlanmadığı gerçeğiyle, şeker yerine içi boş sabır ve şükür şeklinde “şeker bayramı" oldu huşu içinde geçecek “Ramazan Bayramına"... Adı ha şeker olmuş ha ramazan doğru tektir ve soruyorum bayram gelmiş neyimize? Bayram namazlarının da, bayram kahvaltılarının da, bayram ziyaretlerinin de kaldı mı eski tadı ve havası? Fakir fukaraya ramazan boyunca iftarlar verenler, meydanlara masalar kuranlar acaba seçim de bitti, o masalara gelen fakir fukarayı, garip gurabayı bayram sabahı hatırlar mı?
Ramazan da bitti seçim de geçti, mazbatalar da verildi. Aslında der teslimlere, eş çocuk önünde müdür azarlayanlara, babasını yanına alıp, halkın oyuyla seçilen meclis üyelerini el pençe karşısına asker gibi dikip aya vermeye kalkanlara dair söylenecek sözüm çok da... Ben artık huzur ve güven arıyorum. En korktuğum kibir, tepeden bakma ve şımarıklıktı galiba ona da müstahak olduk ucundan İzmir olarak.
15 Nisan pazartesiye kadar yokum... 15 Nisan pazartesi haftası da İzmir’de önemli şeyler olacak gibi. Bakalım görelim İzmir’in yeni döneminde hangi çiçekler açacak? Kimler özgür kimler kumandalı olacak?
Ama önce üç gün bayram... Haydi kutlu olsun bayramınız, sağlık esenlik içinde büyüklerimin ellerinden küçüklerimin gözlerinden öperim. Şmdi toprak olmuş canlarımıza da bayramlık rahmetler olsun.
Ne mutlu Türküm diyene.
