Anayasa Mahkemesi, belediyelerin yapı ruhsatı sürecinde vatandaştan talep ettiği “teknik altyapı bedeli” uygulamasını anayasaya aykırı buldu. Resmî Gazete’de yayımlanan kararla, söz konusu bedelin tahsil edilmesine dayanak oluşturan İmar Kanunu’nun 23. maddesinin ikinci fıkrasının birinci cümlesi iptal edildi.
Belediyeler, bugüne kadar bu bedeli içme suyu, kanalizasyon ve yol gibi altyapı hizmetleri için talep ediyordu. Ancak uygulama, çoğu zaman altyapısı tamamlanmış bölgelerde de geçerli kılınmış, vatandaşlardan farklı tutarlarda ücretler alınmasına yol açmıştı.
Yüksek Mahkeme, iptal kararının gerekçesinde, teknik altyapı bedelinin nasıl ve hangi ölçütlere göre hesaplanacağının yasada açık biçimde tanımlanmadığını vurguladı. Bu durumun, mülkiyet hakkını kısıtlayan keyfi uygulamalara zemin hazırladığına dikkat çekildi.
Kararda şu ifadelere yer verildi:
“Teknik altyapı bedelinin hesaplanmasına ilişkin herhangi bir ölçüt belirlenmeden yürütme organına geniş bir takdir yetkisi tanınması, mülkiyet hakkının kanunla sınırlanması ilkesine aykırıdır.”
Yüksek Mahkeme, mülkiyet hakkına yönelik sınırlamaların yalnızca kanunla ve çerçevesi belirlenmiş ilkelerle yapılabileceğinin altını çizdi.
Oybirliğiyle alınan karar, 9 ay sonra yürürlüğe girecek.
Danıştay da geçmiş kararlarında, belediyelerin altyapısı tamamlanmış bölgelerde bu bedeli tahsil edemeyeceğini belirtmişti. Bundan böyle belediyeler, altyapı yenileme veya genişletme çalışmalarında yalnızca Belediye Gelirleri Kanunu kapsamındaki “harcamalara katılma payı” uygulamasına başvurabilecek.
