Deprem anında yaşadıklarını anlatan Yılmaz, “Evimiz 5 katlı bir apartmanın birinci katındaydı. Çok şiddetli sarsıntıda duvarlar üzerime devrildi. O an kıyamet kopuyor sandım. Annem ve babamla sarılarak hayatta kalmayı başardık. Duvarın çökmesiyle oluşan boşluktan çıkabildik. Mahallede sağlam kalan bina yoktu” dedi.
İzmir’de yeni bir hayat kurdu
Ablası, eniştesi ve yeğenini enkaz altında kaybettiğini belirten Yılmaz, kuzenlerinin desteğiyle İzmir’e geldiğini söyledi. İlk etapta Sosyal Hizmetler Müdürlüğü’nde çalışmaya devam ettiğini dile getiren Yılmaz, annesinin sanatla mutlu olduğunu görünce hayatını değiştirme kararı aldığını vurguladı:
“İlaçlar bir yere kadar yetiyordu, insanın kendini iyileştirmesi gerekiyordu. Annemin boyama yaparken yüzünün güldüğünü görünce bu işe adım attım. ‘Niyet edene Allah yardımcı olur’ dedim ve memurluktan ayrıldım.”
Menemen’de atölye açtı
Yaklaşık iki yıldır Menemen’de sanat atölyesi işlettiğini belirten Yılmaz, hem çocuklar hem yetişkinlerle bir araya geldiklerini söyledi. Yılmaz, “Seramikle uğraşmak bize terapi oldu. Atölyemizde gülüyor, eğleniyor ve üretiyoruz. Burası bizim için adeta bir rehabilitasyon merkezi. Üretmek hayata yeniden bağladı, hepimize ilaç gibi geldi” diye konuştu.
Çömlek tutkusunu festivale taşıdı
Menemen’de çömlek sanatını keşfettiğini dile getiren Yılmaz, bu yıl katıldığı 4. Uluslararası Menemen Çömlek Festivali’nde kendi ürünlerini sergileme fırsatı bulduğunu aktardı. Ham çömleği şekillendirip boyamanın kendisine huzur verdiğini ifade eden Yılmaz, “Atölyemizde huzurlu bir ortam kurmaya çalışıyoruz. Çömlek yapmak bana yeniden yaşam enerjisi verdi” sözleriyle sanatın dönüştürücü gücünü anlattı.
