Son Mühür/Gamze Eskiköy- İzmir’de engelli bireylerin kamusal alanda karşılaştığı erişim sorunları her geçen gün derinleşiyor. 365 Gün Engelliyiz Platformu Üyesi Necmettin Türen, otobüslerde sesli anonsların çalışmadığını, görsel ekranların devre dışı olduğunu, sarı bantların ise neredeyse hiçbir rehberlik işlevi görmediğini belirtti. Görme engelli vatandaş M.D. ise sarı soyulmuş olan sarı bantların düzeltilmesini talep etti.
“Sarı bantlar kırık”
Toplu taşımada erişilebilirlik sorununun ciddi boyutlara ulaştığını belirten Türen, “Otobüslerde engellilere ayrılan yerler de sıkıntılı. Bizim yerlerimizi işgal ediyorlar. Anonsları otobüste açmıyorlar. Görme engellilerin yararlanması için anonsların açılması gerekiyor. Gittiği yeri nereden bilecek? Sağır dilsizler için de görselin olması lazım. Görme engelliler için ayrılan yol olan sarı bantlar her tarafta kırık. Bunların yerine plaka yapmaları gerekiyor. Kırık olan yerlerin yapılması gerekiyor. Görme engelli vatandaş ayağı takılıp düşebilir. Sadece görme engelli değil, diğer vatandaşlar da düşebilir. Konuşurken bir tanesi ayağa takılıp düşecek, tekrar bir sakatlık meydana gelecek. Biz bunları çok yaşadık, gördük, duyduk. Bunların kalıcı olması gerekiyor. Kabartma şeklinde değil de plaka şeklinde olmalı” diye belirtti.
"Var ama yok"
Ayrıca görme engelli olan vatandaş M.D. sarı bantlarla ilgili yaşadığı sorunu şöyle anlattı:
"Ben bir görme engelliyim. Bu şehirde yürümek, bizim için sadece bir yerden bir yere gitmek değil; her adımda risk almak demek. Sarı bantlar bizim için rehber olmalı, bizi güvenle yönlendirmeli. Ama ne yazık ki çoğu yerde bu bantlar sadece göstermelik. Kimi yerde aniden bitiyor, kimi yerde direğe, ağaca ya da çöp kutusuna çarpıyor. Bazen sarı bant varmış gibi çiziliyor ama bastonumla dokunduğumda sadece kaygan bir yüzey hissediyorum. Yani var ama aslında yok. Yetkililer sarı bant çizdik diyerek görevini tamamlanmış sanıyor. Ama biz o bantların üzerine bastığımızda düşüyorsak, yönümüzü kaybediyorsak, o bant bizim için yok hükmündedir. Rehber değil, tuzak oluyor. Ve bu her gün, her sokakta başımıza geliyor. Sesli anonslar çalışmıyor, görsel ekranlar bozuk. Görme engelli biri olarak bir otobüs durağını ya da hangi otobüsün geldiğini öğrenememek, tamamen rastlantıya bırakılmış bir yaşam demek"