Esnaflık zor zanaat... Hangi işi yaparsanız yapın bir takım özel kuralları vardır. Esnafım, sabahları güneşten önce kalkar. Her yeni günde, bir umutla dükkanını açar. Önce içeriyi ve kapının önünü süpürür. Bazen avazı çıktığı kadar bağırmak ister ama müşteri daima haklıdır diye öğrenmiştir. Güleryüzlü, sıcak bir hizmet sunmak zorundadır. Siftah önemlidir. Dualar okunarak kasaya konur. Gün sonunda alınan z raporu sonrası kepenk indirilir. İş koluna göre bu işten dönüş gece yarısını bulabilir.
Mahalle için çok önemlidir. Herkesi tanır. Evimizin anahtarını bıraktığımız, ihtiyacımız halinde borç bile aldığımız kişilerdir. Mahalleli onları, onlar mahalleyi korur. Günümüz rekabet koşullarında zorlansalar da direnirler. En iyi ürünleri getirip, en uygun fiyatla satarlar. Bazen veresiye defterine yazarlar. Kredi kartını pek sevmezler. Bankaların yüksek komisyonları bellerini büker. Ancak mahalleli ne yapsın. Aldıkları maaşı bankaya ve kiraya verince çarkı kredi kartı ile çevirmeye çalışırlar.
MAHALLENİN GURURU...
Kasap Metin, Kitapçı Meral, Bakkal Hasan, Kahveci Emin, Berber Ali, Manav Faysal, Kuaför Serkan, Terzi Hüsamettin, Elektrikçi Fevzi, Klimacı Osman, Perdesi Sezai, Lokantacı Ayşe, Fırıncı Mehmet, Butik Emel, Ayakkabıcı Yalçın, Emlakçı Melahat, İç giyimci Aysel, Kuruyemişçi Tuğba, Eskici Ahmet, Kuru Temizlemeci Fazıl, Pideci Kamil, Çiçekçi Mesut... Hepsi bizim kahramanımızdır. Zaman zaman sadece sohbet için gideriz. Sohbet sırasında gözümüze bir şey çarpar alışverişimizi yaparız. Dizilerde en saf ve temiz roller esnaf için yazılır. Onların adı güvenle eş anlamlıdır.
AÇILIŞ TÖRENİ, KAPANIŞ HÜZNÜ...
Törenle açılışı yapılır. Esnaf birbirine destek olur. Aynı işi yapsalar da rakip görmezler birbirini... Ahilik geleneğine bağlı kalırlar.
Bazen sessiz sedasız giderler. Borçlu kalabilirsiniz. Ama kafalarına takmazlar. Özellikle ayın ilk günlerinde yolunuzun üzerindeki dükkanın boşaldığını görür, hüzünlenirsiniz.
EKONOMİK BUNALIM...
Yaprak dökümü gibi esnaflar yavaş yavaş dükkanlarını boşaltıyor. Ekonomik zorluklar yüzünden bu ay Manav Faysal, Eskici Ahmet, Kuru temizlemeci Fazıl, Lokantacı Ayşe dükkanı boşaltmış. Biz onlardan alışveriş yapmayınca çark dönmüyor maalesef... Fırıncı Mehmet eve ekmek götüremeyince fırını kapatmak zorunda kalıyor.
Marketler yerine esnaftan alışveriş yaptığımızda onlar da evlerine ekmek götürüp, dükkanı kapatmak zorunda kalmayacaklar. Eğer sahip çıkmazsak anahtarı emanet edecek. Bakkal Hasan olmayacak. Çocuklarımızı güvenle göndereceğimiz, en iyi ürünleri bulacağımız esnafımıza sahip çıkalım. Esnafa can suyu olduğumuzda yine mutlu mahalle hayatımıza kavuşacağız. Sadece filmlerde olur demeyin. Bir “Günaydın” kelimesinin ne kadar umut olduğunu o dükkan kapandığında fark ediyoruz. Kapitalist düzende duygulara yer yok diye düşünmeyin. Esnaf duyguları ile yaşar ve hizmet verir.
Bakkal amca iyi ki varsın...
Haftaya görüşmek üzere...
Sevgiyle kalın!