Oyunculuğa olan tutkusunu anlatan Ataizi, küçük yaşlardan itibaren bu kariyeri hedeflediğini belirtti. "Ün kazanmak veya imza istenecek kadar tanınmak hiç önemli değildi benim için. Benim odaklandığım şey başka bir şeydi" diyen Ataizi, BeStyle Magazine'e verdiği röportajda, "Kendimi bildiğim günden beri sadece oyuncu olmayı istedim. Ünlü olmak veya hayranların peşimden koşacağı günler gibi şeyler hiç aklımdan geçmedi. Benim meselem farklıydı. Bu meslek, bana kendime güven kazandırdı. Kendi kimliğimden, kişiliğimden ve hayatımdan ödün vermeden ilerledim. Cesur adımlar attım ve bunun bedelini ödedim. Risk almak, bazen yanılmak da buna dahil" şeklinde konuştu.
Ataizi, sözlerini şu şekilde sürdürdü
"Hayatta yapacağımız seçimler çok önemli. Eğer başkalarının çizdiği yolda mutlu olabileceğimi hissetseydim, muhtemelen o yolu izlerdim. Ancak benim için önemli olan 'kendi yolum'. Konservatuvar eğitimimden bu yana doğal bir şekilde ilerledim. Saçmalıklara yer vermeyi severim; çünkü bana doğru yolu gösterirler. Ancak genelde herkes çok mükemmel ve sıkıcı olmaya odaklanmış durumda. Bir oyuncuyu izlerken farklılık ve derinlik ararım. Kendimize çok "düzgün" davranarak haksızlık ettiğimizi düşünüyorum çünkü insanlar doğası gereği karmaşık varlıklardır."
Kanal D'de "Taş Kağıt Makas: Hayatın Oyunu" ile seyirci karşısına çıkan Ataizi, rollerinin üzerine bu kadar yakışmasının sırrını şöyle açıkladı: "Karakterlerimi seçerken içlerindeki potansiyeli en üst düzeye çıkarmaya çalışıyorum. Farklılıkları önemsiyorum. Bir karakteri canlandırmak istemem gerekiyor. Ayrıca, işimi seviyorum ve işimden besleniyorum. Bu nedenle, özen göstermek benim için zorunluluk değil bir zevk haline geliyor." Ataizi, "Taş Kağıt Makas: Hayatın Oyunu" için, "Tüm oyuncularımız çok değerli. Bu kadroda yer almak beni gerçekten mutlu ediyor. Süreyya Savcı karakteri, sistemin içinde, beklenmedik olayların her an gerçekleşebileceği bir karakter" ifadelerini kullandı.
Ataizi, 90'ların sonunda Kanal D'de yayınlanan "Ruhsar" dizisinin başarısına da değindi: "O dönemde, dizilerin süresi 45 veya 60 dakika gibi kısaydı, acele etme gibi bir derdimiz yoktu. Senaristler özgürce yazabiliyordu."
